Scroll down for English

Σε ένα σύμπαν μεταξύ γλυπτικής, σχεδίου, μυθοπλασίας και θεωριών βαθύτατου χρόνου, η αφηγηματολογία γεωλογικών μορφών λαμβάνει κεντρική θέση. Είναι ένα βασίλειο όπου αέναες νήσοι, ηφαιστειακά υπολείμματα, μελλοντικά απολιθώματα, προειδοποιήσεις για πυρηνικά απόβλητα, συσκευές από πετρέλαιο και πηλό, γεωτρύπανα, κινητήρες αεριώθησης, αφρίζοντα σμάλτα που θυμίζουν σάρκα και πλαστικά υγρά αναμειγνύονται και δημιουργούν ένα αποσπασματικό ευρετήριο απροσδιόριστων επαναλαμβανόμενων μορφών που αλλάζει τον χρόνο.

Οργανικά και τεχνητά σώματα ενώνονται δημιουργώντας ορολογίες που δρουν σαν συνδετικός ιστός. Κονστρουκτιβιστικές και μπρουταλιστικές γεωμετρίες γίνονται κατασκευές για να συγκρατήσουν σπηλαιώδεις, ελικοειδείς και πορώδεις οντότητες που συγκλίνουν σε μικρές αποστάσεις για να δημιουργήσουν διπολικά στοιχεία ενός διαστελλόμενου σύμπαντος.

Σε αυτόν τον τομέα, όπου σφάλματα και θραύσματα είναι ο κανόνας, τα μοναδικά κομμάτια που περιλαμβάνουν την ουσία ενός ευρύτερου συνόλου έργου ως μικροδορυφόροι, απλώνονται και παγώνουν στους τοίχους. Είναι ένα ενεργό σενάριο όπου τα θολά σύνορα μεταξύ φυσικού και τεχνητού ενώνονται σε μία διαρκή κατάσταση ροής.

Το Εικονοκλαστικό Πυρηνικό Πλαστικό εξερευνά τις δυνατότητες της υφής και του γυαλώματος σε κεραμικά και διάφορα άλλα υλικά, την υποδομή του που μας καθοδηγεί μέσα από φανταστικές αρχαιολογίες, ενώνοντας την αυτενέργεια των τοπίων και την υλικότητα των τεχνουργημάτων σε γλυπτικές και αφηγηματικές κινήσεις.

In a space between sculpture, design, speculative fiction and theories of deep time, the narratology of geological forms takes center stage. This is a realm where perpetual islands, volcanic remnants, future fossils, nuclear waste warnings, petro-clay devices, drilling machines, jet engines, flesh-like foaming glazes and plastic fluids merge to create a time-shifting, fragmentary index of undefined repeating forms.

Organic and artificial bodies here come together, generating terminologies that act as a connective tissue. Constructivist and brutalist geometries become structures to hold cavernous, sinuous, and porous entities that converge in short instances to shape bipolar elements of an expanding universe.

In this domain, where glitches and fragments are the norm, the single pieces containing the substance of a broader body of work as micro satellites spread and freeze on the walls. It is an active scenario where the blurred boundaries between the natural and the artificial coalesce in a constant state of flux.

Iconoclastic Nuclear Plastic, while exploring the possibilities of texture and glazes with ceramics and various other materials, its infrastructure navigates us through fictional archeologies, bringing together the agency of landscapes and the materiality of artifacts in sculptural and narrative gestures.