Scroll down for English

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

20 Ιουλίου - 16 Σεπτεμβρίου (κλειστά 5 - 25 Αυγούστου)

Τετάρτη - Σάββατο, 5 μμ - 9 μμ

Έναρξη: : 5 μμ / 5:30 μμ / 6 μμ / 6:30 μμ / 7 μμ / 7:30 μμ / 8 μμ / 8:30 μμ

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά φιλοξενεί μια παραγωγή της Rodeo, το Dafne Phono της Nour Mobarak.

Το Dafne Phono είναι μία διαειδική performance-εγκατάσταση της πρώτης όπερας, του Τζάκοπο Πέρι και
του Οτάβιο Ρινουτσίνι, Δάφνη, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1598. Οι χαρακτήρες της Δάφνης, του Απόλλωνα, της Αφροδίτης, του Έρωτα, του Οβιδίου, του Πύθωνα και του Χορού αναπαριστώνται εδώ κυρίως από μνημειώδη ή μεγάλης κλίμακας μυκηλιακά γλυπτά που στήνονται ως πίνακες και “τραγουδούν” μέσω ενσωματωμένων ηχείων στο σώμα τους. Χαράσσοντας παραλλήλους μεταξύ των βιολογικών διαδικασιών και των δομών της γλώσσας, το έργο αυτό επεκτείνει την έρευνα της καλλιτέχνιδος σχετικά με τις αναλογίες μεταξύ λόγου, επανάληψης, φθοράς, πολιτισμού, εξουσίας και μεταμόρφωσης.

Η πρώτη όπερα ήταν εμπνευσμένη από τη δυνατότητα μετατροπής του λόγου σε μουσική, και το Dafne Phono επεκτείνει αυτό το πείραμα, δίνοντας σε καθέναν από τους κύριους χαρακτήρες τη δική του γλώσσα. Τέσσερις από αυτές τις γλώσσες – Αμπχαζικά, San Juan Quiahije Ανατολικό Chatino, Silbo Gomero και !Xoon – έχουν επιλεγεί για τον πλούτο της μορφοφωνολογίας τους, με σκοπό να δημιουργηθεί μια όπερα με την ευρύτερη δυνατή παλέτα ανθρώπινων φωνητικών ήχων. Τα ιταλικά και τα λατινικά συνδέουν αυτή τη νέα πολυγλωσσική εκδοχή του λιμπρέτου με το πρωτότυπο του Ρινουτσίνι (το οποίο σώζεται, ενώ η μουσική του Πέρι έχει χαθεί).

Η πλοκή βασίζεται στις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου. Ο Έρωτας τιμωρεί τον Απόλλωνα επειδή καυχιέται για τις κατακτήσεις του, και ρίχνοντας δύο βέλη: το πρώτο κάνει τον Απόλλωνα να ερωτευτεί τη Δάφνη, κόρη του ποταμού θεού. Το δεύτερο, κάνει τη Δάφνη να του αντιμιλήσει. Όταν εκείνη ξεφεύγει από το κυνηγητό του μεταμορφωμένη σε δάφνη, ο Απόλλωνας μετατρέπει το στεφάνι στα χέρια του, σε ένα αιώνιο σύμβολο θριάμβου. Η Δάφνη, τελικά, πρέπει να παραμείνει παγιδευμένη στο δέντρο κάτω από το οποίο ο Απόλλωνας παίζει τραγούδια αγάπης με τη λύρα του.

Τα θέματα του μύθου της σιώπησης, της υποταγής και της κατάκτησης, εφαρμόζονται στο Dafne Phono, σε πιο πρόσφατες ιστορίες γλώσσας και κυριαρχίας. Ενώ ο Απόλλωνας μιλάει στο πρωτότυπο, στα ιταλικά, οι υπόλοιποι εκφέρουν πιο σύνθετες φωνητικά γλώσσες. Οι ιδέες αυτές δικαιολογούν επίσης τα υλικά με τα οποία υλοποιείται το έργο. Η βιολογική σύνθεση του μυκηλίου, η μορφή της ρίζας του μανιταριού, είναι ριζωματική, επαναλαμβανόμενη και ανθεκτική μέσα από κύκλους αποσύνθεσης και επανασύνθεσης, όπως η ανθρώπινη γλώσσα. Το διακλαδωτό δίκτυο των νηματωδών κυττάρων του – που ονομάζονται υφές, δημιουργούν έναν πυκνό ιστό που αδρανοποιείται και έπειτα απολιθώνεται και μπορεί να αντέξει επ’ αόριστον.

Η Αφροδίτη, ο Απόλλωνας και ο Έρωτας έχουν δημιουργηθεί από ένα είδος σαπροφυτικών μυκήτων που τρέφονται με νεκρή οργανική ύλη, αντανακλώντας το διαρκές ενδιαφέρον της καλλιτέχνιδος σχετικά με το πώς οι γλώσσες μπορούν να “διασπαστούν” στους ήχους που τις απαρτίζουν και να επανασυναρμολογηθούν σε διαφορετικές μορφές (ένας διαρκής προβληματισμός της μουσικής πρωτοπορίας). Με παρόμοια διαδικασία, οι δίγλωσσοι υπότιτλοι που παρέχονται εδώ, είναι κυριολεκτική μετάφραση από τις γλώσσες που παρουσιάζονται στο Dafne Phono, το τελευταίο στάδιο σε μια σειρά από μετασχηματισμούς που έχει δει το λιμπρέτο να μετοικίζει από τα ιταλικά στα αγγλικά, και έπειτα στις άλλες πέντε γλώσσες που συμμετέχουν, και από εκεί στα αγγλικά και τα ελληνικά.

Οι γλώσσες καθορίζουν τα συστήματα γνώσης και γνωστικής λειτουργίας – και κατ’ επέκταση τις πραγματικότητες – στα οποία ζουν οι ομιλητές τους. Το Dafne Phono στοχάζεται το τι χάνεται όταν εξαφανίζονται ή απορροφώνται από τις όλο και πιο ηγεμονικές και συρρικνωμένες γλώσσες στις οποίες επικοινωνούμε σήμερα.

To Dafne Phono είναι εν μέρει ανάθεση της Rodeo. Αυτά τα γλυπτά δημιουργήθηκαν με τη γενναιόδωρη βοήθεια της «Μανιτάρια Δίρφυς» στην Εύβοια. Για την παραγωγή της Δάφνης και του Χορού, χρησιμοποιήθηκαν το υπόστρωμα, ο σπόρος, οι εγκαταστάσεις της «Μανιτάρια Δίρφυς». Κάποια άλλα έργα τοποθετήθηκαν, επωάστηκαν και αφυδατώθηκαν στον χώρο τους. Το έργο αυτό υποστηρίζεται, εν μέρει, από έκτακτη χορηγία του Foundation for Contemporary Arts Emergency και από τους αγαπημένους φίλους του Dafne Phono. Η ηχητική εγκατάσταση έγινε, εν μέρει, με ανάθεση του JOAN Los Angeles. Ευχαριστούμε το Onassis AiR για τη γενναιόδωρη παραχώρηση του εξοπλισμού ηχογράφησης, καθώς και τους Genelec, MorrowSound και Recital Program.



Βοηθός καλλιτέχνη για το έργο Dafne Phono: Σωτήρης Βουγιατζής

Φωνητικά:

Απόλλων: Renato Grieco (Ιταλικά)

Έρωτας: Arnou Argun (Αμπχαζικά)

Δάφνη: Agnes |xaye (!Χoon)

Οβίδος: Olivia O’Dwyer (Λατινικά)

Αφροδίτη: Don Eugenio Darias (Silbo Gomero)

Χορός στα Αμπχαζικά: Liana Ebzhnou, Murman Guaramia, Fatima Kharzalia και Gunda Osia

Χορός στα Chatino: Felix Daniel Peña Mendes, José Vasquez Canseco, Catalina Candelario Matias και Claudia Garcia Baltazar

Χροός στα !Xoon: Franco Tsame, John Djujui Klosi Barase και Charity Tsame

Κλαρινέτο: Steve Kado

Λιμπρέτο:

Πρωτότυπο ιταλικό λιμπρέτο για την όπερα La Dafne (Η Δάφνη) που γράφτηκε το 1598 από τον Ottavio Rinuccini.

Μετάφραση στα ιταλικά: Tim Carter, Mattia Cappelletti, Francesca Fantappiè και Nour Mobarak

Μετάφραση στα αμπχαζικά: Astan Kudzhba

Μετάφραση στα chatino: Emiliana Cruz και Claudia García Baltazar

Μετάφραση στα λατινικά: Julian Thomas Ooi

Μετάφραση στα ισπανικά για Silbo Gomero: Nahui Garcia

Μετάφραση στα !Xoon: John Djujui Klosi Barase και Franco Tsame, με τη συμβολή και άλλων κατοίκων του Corridor 17, Ναμίμπια

Μετάφραση στα ελληνικά: Μελισσάνθη Γιαννούση

Τεχνικοί:

Ηχογράφηση στα Αμπχαζικά: Alexander Tsyamryuk

Ηχογράφηση στα Silbo Gomero: Dave Watts

Ηχογράφηση στα !Xoon και Chatino: Nour Mobarak

Ηχογράφηση στα λατινικά: Olivia O'Dwyer

Μηχανικός ήχου για τη μεταπαραγωγή: Juliette Amoroso,

Mastering ήχου: Sean McCann

Επιμέλεια βίντεο: Justin Streichman

Σχεδιασμός φωτισμού: Δημήτρης Κούβαλης, Halo Lighting

Τεχνικοί ήχου: Bon Studio, Αθήνα

Municipal Theatre of Piraeus

20 July - 16 September 2023 (closed 5 - 25 August 2023)  

Wednesday - Saturday, 5 pm - 9 pm  

Starting at: 5 pm / 5:30 pm / 6 pm / 6:30 pm / 7 pm / 7:30 pm / 8 pm / 8:30 pm

The Municipal Theatre of Piraeus hosts a Rodeo production, Dafne Phono by Nour Mobarak.

Dafne Phono is an interspecies performance installation of the first opera, Jacobo Peri and Ottavio Rinuccini’s La Dafne, first performed in 1598. The characters of Dafne, Apollo, Venus, Cupid, Ovid, Python and the Chorus are here reprised mostly by monumental or large-scale mycelial sculptures staged as a tableau and “singing” through speakers embedded in their bodies. Drawing parallels between biological processes and the structures of language, this work furthers the artist’s research into the analogies between speech, repetition, decay, civilisation, power, and metamorphosis.

The first opera was inspired by the possibility of transforming speech into music, and Dafne Phono extends this experiment by providing each of the main characters with its own language. Four of these languages — Abkhaz, San Juan Quiahije Eastern Chatino, Silbo Gomero, and !Xoon — are selected for the richness of their morpho- phonology, with the aim of creating an opera with the widest possible palette of human vocal sounds. Italian and Latin link this new polylingual version of the libretto to Rinuccini’s original (which survives Peri’s music, now lost).

The plot is based on Ovid’s account in the Metamorphoses. Cupid punishes Apollo for boasting of his conquests by shooting two arrows: the first makes him fall in love with Dafne, daughter of the river god; the second makes Dafne revile him. When she escapes his pursuit by transforming into a laurel tree, Apollo turns the wreath that he is left clutching into an enduring symbol of triumph. Dafne, after all, must remain trapped in the tree beneath which Apollo plays songs of love on his lyre.

The myth’s themes of silencing, subjugation and conquest are applied, in Dafne Phono, to more recent histories of language and domination. While Apollo speaks in the original Italian, the rest of the cast are provided with more phonemically complex languages. These ideas also inform the materials in which the work is realised. The biological composition of mycelium, the root form of the mushroom, is rhizomatic, repeating, and endures through cycles of decomposition and re-composition, much like human language. Its branching network of filamentous cells—called hyphae—create a dense web that go dormant, then petrify and can persist indefinitely.

Venus, Apollo, and Cupid are made from a species of saprophytic fungi that feeds on dead organic matter, reflecting the artist’s longstanding interest in how languages can be “broken down” into their constituent sounds and reassembled into different forms (an enduring preoccupation of the musical avant-garde). By a similar process, the bilingual subtitles provided here are literal translations from the languages performed in Dafne Phono, the final stage in a series of transformations that has seen the libretto moved out of Italian into English, then into the five other participating languages, and from there into English and Greek.

Languages define the systems of knowledge and cognition—and by extension the realities—in which their speakers live. Dafne Phono reflects on what is lost when they disappear or are absorbed into the increasingly hegemonic and diminished languages in which we now communicate.

Dafne Phono is commissioned, in part, by Rodeo. These sculptures were created with the generous assistance of Dirfis Mushrooms in Evia, Greece. Dafne and Chorus were produced using Dirfis Mushrooms substrate, spawn, and facilities. Some other works were set, incubated, and dehydrated on their site. This project is supported, in part, by a Foundation for Contemporary Arts Emergency Grant and by Dafne Phono’s dear friends. The sound installation component was commissioned, in part, by JOAN Los Angeles. Thanks to Onassis AiR for generously lending recording equipment, and also Genelec, MorrowSound, and Recital Program.



Artist Assistant for Dafne Phono: Sotiris Vougiatzis

Vocalists
:

Apollo: Renato Grieco (Italian)

Cupid: Arnou Argun (Abkhaz)

Dafne: Agnes |xaye (!Xoon)

Ovid: Olivia O’Dwyer (Latin)

Venus: Don Eugenio Darias (Silbo Gomero)

Abkhaz Chorus: Liana Ebzhnou, Murman Guaramia, Fatima Kharzalia, and Gunda Osia

Chatino Chorus: Felix Daniel Peña Mendes, José Vasquez Canseco, Catalina Candelario Matias, and Claudia Garcia Baltazar

!Xoon Chorus: Franco Tsame, John Djujui Klosi Barase, and Charity Tsame
Clarinet: Steve Kado

Libretto:
Original Italian libretto for La Dafne written in 1598 by Ottavio Rinuccini.
Italian translated by Tim Carter, Mattia Cappelletti, Francesca Fantappiè, and Nour Mobarak

Abkhaz translated by Astan Kudzhba

Chatino translated by Emiliana Cruz and Claudia García Baltazar

Latin translated by Julian Thomas Ooi

Spanish for Silbo Gomero translated by Nahui Garcia

!Xoon translated by John Djujui Klosi Barase and Franco Tsame, with input from other denizens of Corridor 17, Namibia

Greek translation: Melissanthi Giannousi


Technicians:

Abkhaz Recorded by: Alexander Tsyamryuk

Silbo Gomero Recorded by: Dave Watts

!Xoon and Chatino Recorded by: Nour Mobarak

Latin Recorded by: Olivia O'Dwyer

Juliette Amoroso, sound engineer for post-production
Sean McCann, sound mastering

Video Editor: Justin Streichman

Lighting Design: Dimitris Kouvalis, Halo Lighting

Sound Technicians: Bon Studio, Athens