Scroll down for English

Για πρώτη φορά στο χώρο μας στον Πειραιά, παρουσιάζεται μια ομαδική έκθεση. Η έκθεση αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο, Ψυχοσάββατο I, συγκεντρώνει έργα που αναφέρονται σε απόντες, σε ήρωες, με κάποιον τρόπο, ξεχασμένους από την Ιστορία. Με την επιλογή των έργων αυτών, διερευνούμε την ερμηνεία της ηρωικής ιστοριογραφίας και του Τύπου, μεγάλου ιστοριογράφου της εποχής μας. Σε αυτή την έκθεση, ενθαρρύνουμε την εξερεύνηση αποσιωπημένων νοημάτων, την έρευνα στα παρασκήνια, σχετικά με χαμηλόφωνους ανθρώπους της καθημερινότητας, που έχουν μείνει αδήλωτοι, αφανείς, που οι
ιστορίες τους αναζητούν ακόμη τον συγγραφέα τους.

Το πρώτο μέρος του Ψυχοσάββατου είναι μια ομαδική έκθεση με έργα καλλιτεχνών που εκπροσωπεί η γκαλερί.

Η έκθεση ξεκινά με το Ημερολόγιο της Gurbet, της Banu Cennetoğlu, ένα γλυπτό που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αθήνα το καλοκαίρι 2017, στο πλαίσιο της documenta 14, κρυμμένο κάπου μέσα στους κήπους της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, έργο που μπαίνει για πρώτη φορά στον εκθεσιακό χώρο. Το γλυπτό έλαβε την τελική του μορφή μέσα από μια, ατέρμονη, όπως φαινόταν τότε, σειρά διαπραγματεύσεων και προσπαθειών να δημοσιευθεί το περιεχόμενο του ημερολογίου της Gurbetelli Ersöz (1965-1997) στον ελληνικό και γερμανικό Τύπο. Η εγκατάσταση περιέχει το σύνολο των 107 ημερολογιακών καταχωρήσεων, από την ημέρα που η Ersöz ριζοσπαστικοποιήθηκε στα βουνά μεταξύ Τουρκίας και Ιράκ. Χημικός και πρώτη γυναίκα αρχισυντάκτρια της Özgür Gündem (κουρδικής εφημερίδας που κυκλοφόρησε το 1992 και, μετά από πολλές διαφορετικές φάσεις, την έχει σήμερα κλείσει η τουρκική κυβέρνηση, χωρίς ούτε η ψηφιακή της έκδοση να είναι προσβάσιμη στην Τουρκία), η Ersöz, μετά τη φυλάκιση και απελευθέρωσή της το 1995, έγινε αντάρτισσα, και το ημερολόγιό της είναι η μόνη πρόσβαση στην ιστορία της μέχρι που ανατινάχτηκε και σκοτώθηκε το 1997. Το ημερολόγιο δημοσίευσε ο Γερμανικός εκδοτικός οίκος, Mezopotamien Verlag στο Νιους το 1998, ενώ το 2014 το βιβλίο κυκλοφόρησε στην Τουρκία από τον εκδοτικό οίκο Aram Yayınevi στο Ντιγιάρμπακιρ.

Το ηχητικό έργο Ο επαναστάτης, της Iman Issa, μιλάει για τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες ενός συγκεκριμένου ανθρώπου. Πειραματιζόμενη επίσης με την επενέργεια του γραπτού και προφορικού λόγου, η Issa εργάζεται με εικόνες, επιλέγοντας προσεκτικά κάθε λέξη της περιγραφής αυτού του προσώπου ώστε να περιγράψει μια μορφή που χαρακτηρίζεται ως «επαναστατική». Η καλλιτέχνιδα θέτει την αφήγηση στην υπηρεσία της αναζήτησης του τι μπορεί να σημαίνει ένας όρος, μια λέξη. Η γλώσσα παραμένει κρυφή, έως και αφαιρετική, κάθε λέξη πολύ προσεκτικά διαλεγμένη.

Το γλυπτό του Shadi Habib Allah Το λουτρό του Marat αποτελεί έναν στοχασμό πάνω σε ένα αντικείμενο. Ένα έργο που αναφέρεται στην εποχή μας όσο και στην Ιστορία της Τέχνης, ένα remake του διάσημου ζωγραφικού έργου του Jacques-Louis David για τον επαναστάτη δημοσιογράφο. Εδώ το νεκρό σώμα αφαιρείται και αντικαθίσταται από το κενό.

Οι πίνακες του Απόστολου Γεωργίου αφηγούνται συνήθως ιστορίες ηρώων της καθημερινότητας. Ανθρώπων που συναντούμε ή που γνωρίσαμε κάποτε στη ζωή μας, σε κάποιον δρόμο, ανθρώπους που υποδύονται δεύτερους ρόλους σε ταινίες που έχουμε ξεχάσει. Οι δύο πίνακες Χωρίς Τίτλο δημιουργήθηκαν για την έκθεση Ψυχοσάββατο. Στο πρώτο έργο, ο άνθρωπος τον οποίο μοιρολογούν ως νεκρό, δραπετεύει, στις μύτες των ποδιών, πίσω από τη γυναίκα που θρηνεί κοιτάζοντας το κενό. Τα ρούχα του και το σημείωμα αυτοκτονίας βρίσκονται πεταμένα σε έναν σωρό. Ένα εικαστικό παιχνίδι για τους ήρωες που «έπεσαν», για σώματα που χάθηκαν και παραμένουν χαμένα μέσα στην Ιστορία. Η αντρική φιγούρα στο δεύτερο έργο τού Απόστολου Γεωργίου, τοποθετημένη έκκεντρα μίας βιβλιοθήκης, παρατηρεί την ασπρόμαυρη φωτογραφία ενός ανθρώπου, γνωστού ή άγνωστου – σίγουρα απόντος, να πέφτει, καθώς ανατρέχει στις σελίδες ενός βιβλίου.

Ο Χριστόδουλος Παναγιώτου δημιούργησε την πινακίδα Οδός Ιούστου Σιγισμούνδου ως πρόταση για την ονοματοθεσία ενός δρόμου στην πόλη της Λεμεσού, στην Κύπρο. Πρόκειται για την εξελληνισμένη μορφή του ονόματος του Justus Siegismund, γερμανού αρχαιολόγου και επιγραφολόγου που γεννήθηκε το 1851 στη Λειψία, όπου και σπούδασε. Ταξίδεψε στην Κύπρο για να επιβλέψει ανασκαφές στην περιοχή του Κούριου, όπου αποκρυπτογράφησε το όνομα του βασιλιά Ετέανδρου σε δύο χρυσά βραχιόλια που του παρουσίασε ο αμερικανός πρεσβευτής στο νησί. Τη δεύτερη φορά που επισκέφθηκε την Κύπρο, κατέβηκε σε έναν τάφο στην περιοχή της Αμαθούντας. Βγαίνοντας επιχείρησε να κρατηθεί από μια πέτρα, η οποία υποχώρησε τραυματίζοντάς τον θανάσιμα.

Η πρώτη έκδοση της έκθεσης Ψυχοσάββατο κλείνει με τα έργα Insider και Toxic Institution, της Sidsel Meineche Hansen. Το Insider, μια φιγούρα από λευκό χαρτόνι, ένα διπρόσωπο πλάσμα, αποτελεί μία ακόμη αναφορά στην Ιστορία της Τέχνης, σε μια όχι ιδιαίτερα γνωστή πτυχή της αυτή τη φορά. Το γλυπτό αποτελεί μια καινούργια εκδοχή του Sindhu, έργου που είχε φιλοτεχνήσει η καλλιτέχνιδα Ovartaci κατά τον εγκλεισμό της στην ψυχιατρική κλινική Risskov, στη Δανία, όπου νοσηλεύτηκε από το 1929 έως το 1985. Η Ovartaci, που γεννήθηκε με το όνομα Louis Marcussen και προέβη σε αλλαγή φύλου, αυτοαποκαλείτο με το όνομα αυτό, που στα δανέζικα σημαίνει «ειδικός στην τρέλα». Δημιούργησε γλυπτά που στάθηκαν για την Ovartaci φίλοι που τη συντρόφεψαν σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, ένα από τα οποία είναι και το Sindhu. Τέλος, η σειρά Toxic Institution, πέντε ξυλογραφίες με αναφορές που ξεκινούν από το Seroquel και φτάνουν έως την ηρωίνη, φιλοτεχνούν ένα σύγχρονο πορτρέτο μέσω των χημικών δομών των ψυχοδραστικών ενώσεων ως απόπειρα καταγραφής των συνθηκών της σύγχρονης ζωής.

Η έκθεση Ψυχοσάββατο ΙΙ θα αποτελείται από τελείως διαφορετικά έργα και καλλιτέχνες.

//

For the first time in Piraeus we present a group exhibition, conceived in two parts. All Souls Day I brings together artists represented by the gallery, with works that deal with absent others, unregistered heroes of the face of history, some less than others. With these works we question the understanding of the heroic, history writing and the press, the big-time history maker of today. Through this exhibition we encourage readings between the lines, backstage research and silent people of the everyday that have gone unregistered or unseen, their stories yet to be written.

All Souls Day I takes as a starting point Banu Cennetoğlu’s Gurbet’s Diary, a sculpture that was first exhibited in Athens in 2017 as part of documenta 14, tucked in the gardens of the Gennadius Library for the summer, and now entering the exhibition space for the first time. The piece took its final form through what-seemed-at-the-time an endless series of negotiations and efforts to embed the content of Gurbetelli Ersöz’ (1965-1997) diary in the Greek and German press respectively. The result of these negotiations is an installation of 145 lithographic limestone slabs that contain all the 107 diary entries from the day the she got radicalized in the mountains between Turkey and Iraq. Ersöz was a chemist who became the first woman editor of Özgür Gündem (a Kurdish newspaper that was launched in 1992 and after going through various different phases it has been shut down by the current government and a digital version is not accessible in Turkey). After she was imprisoned and released in 1995, she became a fighter and her diary remains our only access to her history until she died in combat in 1997. The diary was published by Mezopotamien Verlag in Neuss, Germany in 1998 and in 2014 by Aram Yayınevi in Diyarbakır, Turkey.

The Revolutionary is a sound piece by Iman Issa that tells the traits and characteristics of a particular man. Experimenting with the effect of language and text in a similar way, Issa is working with images, each word in the description of this character is carefully chosen to depict a figure characterized as ‘revolutionary’. She uses narration in quest of what a word – term can mean. The language is withdrawn and even abstracted, each word very carefully applied.

Shadi Habib Allah’s sculpture Marat’s Bathtub is an object in contemplation. A work that refers to our modern history and the history of art, a remake of the famous painting by Jacques-Louis David of the revolutionary journalist, his murdered body being removed and replaced by the void and filled the emptiness of the iron-made object in focus.

Apostolos Georgiou’s paintings mostly tell stories of everyday heroes. People we meet, people we have encountered in our lives, in the streets, people that hold the secondary roles in films we have forgotten. In the painting Untitled, a new commission for All Souls Day, the mourned-about and dead-thought man has returned from the cliff he never fell into, the woman crying looks down towards the void, his clothes lying in the front, he tiptoes in flee behind her. A wink to the dead heroes that have ‘fallen’ and the missing bodies that history leaves unfound.

Ioustos Sigismoundos is a street sign produced as a proposal for the naming of a street in the city of Limassol in Cyprus by Christodoulos Panayiotou. It refers to Justus Siegismund, a German archaeologist and epigrapher born in Leipsig in 1851, where he studied. Sent to Cyprus in order to oversee excavations in the area of Kourios, he deciphered the name of King Eteandros from two golden bracelets that were presented to him by the US Ambassador on the island at the time. The second time he visited, he entered a tomb in Amathounta site and while he was exiting held himself from a stone that fell and hit him on the head fatally.

The first iteration of All Souls Day closes with Insider and Toxic Institution by Sidsel Meineche Hansen. Insider, a white cardboard-made figure, a double-headed creature, is another reference to the history of art; this time a lesser known one. The sculpture is a remake of Shindhu, originally made by the artist Ovartaci during her closure in the Risskov Psychiatric Clinic in Denmark where she was hospitalized from 1929 to 1985. Ovartaci, who was born Louis Marcussen and self-initiated her sex change, gave herself this name that in Danish stands for ‘specialist in madness’. She was creating sculptures that for her became life-long companions, Shindhu being one of them. Finally, Toxic Institution, five woodcuts that run from Seroquel to heroin, create a contemporary portrait via the chemical structures of the psychoactive compounds as an attempt to reflect the state of contemporary living.

All Souls Day II will consist of completely different artworks and artists.